Teddybeer Flora
Daisy Mrázková (tekst en illustraties)
Edgar de Bruin (vertaling)
Prentenboek 4+
Oorspronkelijke titel Muj medved Flora
Aantal pagina’s 60
Isbn 9789463880527 | nur 273
Prijs 18 €
Formaat 17,5 cm x 21 cm
Omslag & binnenwerk Paul Verrept
Vertaling Edgar de Bruin
Verschijnt in oktober 2019
—
Dit is een boek om
… dicht bij de kachel te lezen en te bekijken, terwijl het buiten vriest
... mee te leven met een verweesde, oude knuffel
… zelf te verzinnen wat Flora nog zoal beleeft bij haar nieuwe familie
Het sneeuwt in Praag. Het is al donker. Peter keert terug van school. Maar wat draagt hij daar onder zijn arm? Toon eens, Peter, wat je daar bij je hebt!
Zo begint een warm en teder verhaal over een achtergelaten teddybeer. De kinderen die haar vinden, noemen haar Flora en stilaan wordt de beer deel van de familie.
Maar van wie ontvangt Flora al die brieven? En waarom kijkt ze zo graag in een atlas?
‘Teddybeer Flora’ is een sfeervol, dromerig en tegelijk geestig prenten- boek waarin de liefde en fantasie van kinderen een vereenzaamde beer helemaal tot leven brengen.
—
Daisy Mrázková (°1923, Praag) studeerde aan de Academie voor Schone Kunsten, Architectuur en Design in Praag. Aanvankelijk was ze vooral actief als schilder, maar vanaf 1962 wijdde ze zich ook volop aan de jeugdliteratuur. Ze schreef en illustreerde meerdere kinderboeken en haar werk is o.m. vertaald in het Engels, Duits, Japans en Sloveens.
Ze stierf in 2016.
“Het boek is smaakvol vormgegeven: links staan telkens een paar regels tekst en een zwart-witpentekeningetje van een detail uit het verhaal, rechts levendige schilderingen, waarmee Mrázková veel sfeer en emotie oproept.
Haar techniek is tamelijk ruig met een vaak grove penseelstreek en vlekkerige achtergronden. Soms krast ze iets in de dikke verflaag, zoals bomen of zeepsop. Tegelijkertijd is haar kleurgebruik warm en vol nuance – prachtig hoe de sneeuw van blauw-groen verandert in wit-paars en roze. Bovendien legt Mrázková veel gevoel in houdingen en oogopslag van haar personages. ”
“De vanzelfsprekende warmte waarmee Flora in het gezin van Peter onthaald wordt, geeft aan dit verhaal vanzelf een ruimere betekenis, het gaat ook over adoptie in een liefdevolle omgeving en ruimer over de vanzelfsprekende integratie van elk wezen met onvolkomenheden in een begripvolle maatschappij. ”